از بس درباره مشکلات توی وبلاگم نوشتم وقتی صفحه ی ورود رو باز می کنم ناخودآگاه حس می کنم باید از یه چیزی ناله کنم.
خب:
من چون از سرویس بیرون اومدم، نمی دونستم راننده قراره از اونها کرایه اضافه تر بگیره. فکر کنم خودشونم نمی دونستن. ولی هیچکس اصراری نکرد ختی نظر نداد و حرف هم نزد. تا اینکه راننده اومد در خونه و با بابام صحبت کرده بود که بگید دخترتون برگرده. ولی زهی خیال باطل. با اخلاق گندی که ازش سراغ دارم رفته هزار تا چیز من دراوردی به بقیه از طرف من گفته. شب عید به دوتاشون پیام تبریک دادم به اون یکی ندادم ؤ اصلا نمی خوام اسمشو بیارم. بعد گفتم چی شد من رفتم گفت راننده کرایه رو زیاد تر کرد. من گفتم واقعا ناراحتم و نمی دونستم و لطف کن شماره کارتت رو بده تا بابت هزینه ی اضافه ای که میدی بهت پرداخت کنم. گفت نه اصلا این حرفا رو نزن. گفتم نه بگو منتظرم و من اصلا راضی نیستم که شما هزینه کنید. فقط پیاممو خوند و چند روزه بی جواب گذاشته. به دومی هم گفتم گفت نه، بعد که اصرار کردم اونم ignoreکرد. خیلی ناراحتم ازشون اما کاری هم نمی تونم بکنم. اینکه دلت بخواد مشکلاتت رو حل کنی ولی نتونی یاراه بهت ندن خیلی سخته. خدایا در این شب عزیز تو شاهد باش که من از صمیم قلب دوست داشتم این جریانات به خوبی تموم شه ولی نشد. اگر حقی به گردن منه خودت حلال کن.
یکی از نامه های ساعدی به طاهره اش:
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره طاهره
طاهره ی عزیز من، طاهره ی تنهای من، طاهره ام دوستت دارم.
غ.
نامه های غلامحسین ساعدی به طاهره کوزه گرانی، ص: 60-61
عید آمد و عید آمد
کتاب های نخوانده را حتما بخوانم.
انسان ها هر اندازه فکر کنند خوبند به همان اندازه کارهای خوب انجام می دهند.
از راه تقویت وارد شوید....
بالاخره سرویس رو ترک کردم
نمی دونم آینده تصمیمم چیه، اما امیدوارم خیر باشه.
دیروز آخرین روز مدرسه در سال ۹۷ بود. زنگ آخر مدیرمون همه مون رو جمع کرد و همگی مشسغول صحبت بودیم بعد اشساره کرد به آقای همکار و آقای ورزش و من، گفت امیدوارم که در سال جدید شما مجردها فکری کنید و متاهل بشید زودتر، دست بجنبونید دیگه و منظورش من و آقای همکار بود بیشتر، چون اقای ورزش کوچکتر از منه سه چهار سال، واقعیت خیلی خجالت کشیدم همش سرم پایین بود بعد یکی از همکارها گفت اقای فلانی خودش می گه نمی خوام وگرنه موردش حاضر و آماده هست. باز من بیشتر خجالت کشیدم بیشتر سرم پایین بود که یهو مدیرمون موضوع بحث رو عوض کرد.
بعد برف خیلی شدیدی گرفت من با ماشین همکارها رفتم
اونم با آقا ورزش رفت که تنها نباشه. بیشعور سیبیلوی گنده (معاون عنق مون)منو سرمیدون اصلی توی اون برف ها پیاده کرد. کفش هام پر آب شده بودن از میدون اصلی تا خود سر خیابون پیاده اومدم حدود دو کیلومتر. بعد شانس آوردم تاکمسی رسید دیگه بقیشو راحت اومدم خونه. بیشعور نمی گه تاکسی هم نیست، نمی گه مث دختر خودم. نمی دونم. خدایا شاخه ی معرفت چی بود از دست ما گرفتی؟
به نیت ایشون فال گرفتم اومد: تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز.