دلم می خواد فقط بخوابم
حوصله ی یک هفته ی جدید رو ندارم.
درس و مدرسه و ... از طرفی آقای همکارِ بیشعور
دوستی امروز حرف قشنگی زد گفت: نترس از تموم شدن رابطه.
این احساسِ مظلوم بودن و توهم مورد سوء استفاده قرار گرفتن رو از خودت دور کن خواهشا.
از اول قاطعانه برخورد کن تا این احساس بهت دست نده، اگرم حسش کردی مثل همیشه گفتگو کن.
یادت باشه بخاطر سیستم عامل گشادی نرفتی دانشگاه و سر کلاس حضور پیدا نکردی!
البته اون که مهم نبود ولی خب این که همش ذستت دراز باشه بقیه کمکت کنن هم که نشد زندگی!!
تا کی وابسته به حضور دیگری؟
درباره خودم به این نتیجه رسیدم که رابطه های نصفه و نیمه رو کش نمی دم، قشنگ از بیخ و بن تمومش می کنم!!