برادر

من همیشه احساس مسئولیت به برادرم دارم.

و بابت همین اتفاقا گند می زنم.

مثلا حسابی به پر و پاش می پیچم، مدام ازش انتقاد می کنم، با لحن بد هم می گم، تحقیرش می کنم،  روی مخ مامانم کار می کنم اونم نظرش نظر من باشه.

جالبه که یک حس عدم بخشش و گناهی دارم ولی باز هم این چرخه تکرار میشه.

برادرم هر روز منزوی تر، وابسته تر به گوشی و کامپیوتر و معلوم نیست دوستای مجازیش کی هستن؟ آیا اون هم اشتباهات منو تکرار می کنه؟ ...

از نظر istdp، فرد به خاطر احساس گناه باز هم کاری می کنه که احساس گناه داشته باشه.

مثل خیلی از افرادی که تصمیم می گیرند کاری رو انجام ندن، با عزم و اراده هم شروع می کنن اما شکست می خورن.

مثل خودم.

من کی قراره خودم رو ببخشم و دوست داشته باشم نمی دونم.

کاش این چرخه پایان می یافت، برادرم زیر این چرخ ها له شد دیگه.

کاش من نبودم.

کاش