توهم!

سلام ب روی ماه همگی!

نمی دونم براتون چقدر پیش اومده یا اصلا تا حالا شده ک بخواین از این زمونه فرار کنین برین یه جایی ک هیچی نباشه...یه در و چندتا دیوار..وقتی در رو باز می کنین اولش یه نسیم ملایم می خوره به صورتتون و بعد چشم هاتون رو ک باز می کنین باورتون نمیشه...یه زمین چمن یه برکه ی آب...و دورتر ها کوه های پوشیده از برف و در دامنه هاش یه جنگل خوشگل...

صدای اردکها میاد ک "کواک" کواک کنان دارن شنا می کنن...سرتون می چرخونین می بینین به به عجب آسمون صافی...ولی ابرهای تکه تکه مث پنبه هم جای جای آسمون دیده میشه...صدای پرنده ها...و بوی نم بارون!

وزیباتر اینکه اینجا فقط برای شما ساخته شده...

حتی یک روز حتی یک ساعت هم بشه واقعا یه همچین جایی رفت برای آدم های دل مرده ای از جمله خودم بسی ارزشمنده!

یه جایی شبیه بهشت..اما نه به بزرگی اونجا...ونه بدون هیچ فرشته و آدمیزادی...

"روح انسان همواره محتاج فرصت هایی است که در آن هیچ کس نباشد.دکتر شریعتی"